Ons huis staat te koop… Leuk hè, maar heb je enig idee wat een werk het is om een huis ‘verkoop klaar’ te maken? (Ja dat is een echt term ?.) Afgelopen maand ben ik er behoorlijk druk mee geweest en toch bleef er 1 klusje steeds maar liggen. Het snoeien van de eucalyptus struik in de voortuin. Snoeien vind ik op de 1 of andere manier altijd een beetje spannend. Dus doe ik dat wat ik heel goed kan: uitstellen!
Snoeien maakt het er niet mooier op
Volgens dokter Google moet je eucalyptus snoeien in december. Ik wist dit al ongeveer in oktober en toch was er in elke week van december wel een reden waarom ik er niet aan toe kwam. Vervolgens brak januari aan en ik voelde dit vervelende klusje branden in m’n todo-list. Uiteindelijk moest het, omdat er foto’s van ons huis gemaakt zouden worden. Zo’n overwoekerde struik in je voortuin staat nou niet heel florissant op je verkoop brochure.
Dus wachtte ik tot het laatste moment, vervolgens kwam er nog een hagelbui voorbij, maar uiteindelijk stond ik daar mét de heggenschaar in de aanslag; klaar om te snoeien. Ik zuchtte nog eens diep en besefte mij op dat moment dat van snoeien op zich m’n struik nou niet direct echt mooier zou worden. Ik hou ervan als alles er mooi uitziet, maar de realiteit om mijn struik gezond te houden was om genadeloos het schoonheidsideaal op te geven. Als ik namelijk qua uiterlijk een mooi struikje zou knippen (met van de Instagram waardige takjes), dan zou de struik als het eenmaal zomer was alweer ontploft zijn. Het idee van snoeien is immers om ruimte te geven voor nieuwe groei.
Niet snoeien is niet groeien
Direct raakte de metafoor mij! Hoe vaak zijn we bezig in ons leven om de buitenkant er mooi uit te laten zien, terwijl er eigenlijk groot onderhoud nodig is? De waarheid is dat snoeien pijn doet. Geloof me ik moest behoorlijk tekeergaan met de heggenschaar op dat stammetje… En op dit moment ziet m’n eens zo uitbundige eucalyptus eruit als een klein bang gemaakt struikje. Maar ik wéét dat dit een natuurlijk proces is, noodzakelijk voor nieuwe bloei. Zo geldt het denk ik ook, hoe cliché, voor het leven. Zoals ik al eerder schreef, geloof ik dat we gemaakt zijn om met het ritme van de natuur mee te leven. Dus ook in mijn persoonlijke ontwikkeling zijn er seizoenen van bloei. Mits ik bereid ben om de seizoenen van snoeien te omarmen.
Het gaat dus om het ‘reguliere onderhoud’ van je hoofd en hart. Je moet de plantjes in huis regelmatig water geven, maar hoe voed je je ziel? En van tijd tot tijd zijn er patronen en gewoontes die ons overnemen en blijk je ineens een uit de kluiten gewassen eucalyptus struik te zijn. Mooi om takjes vanaf te knippen voor aan een cadeautje, maar niet erg passend bij je omgeving.
Pleidooi om te omarmen
Als Her Delight iets mag zijn, dan hoop ik dat het een pleidooi is om de processen van ons leven te omarmen. Ik hoop dat je je altijd bemoedigd mag voelen bij het idee dat er nóg een vrouw is die zoekt en snoeit, net zoals jij. Ik geloof dat God de natuur gemaakt heeft vol dit soort wijze lessen. Toen ik daar zo tussen de afgeknipte takken stond voelde ik dat er weer lucht kwam. Dus deel met een vriendin wat je al veel te lang uitstelt en voel dat je niet alleen bent in het proces van groeien.
Én van die afgehakte takken kon ik mooi kleinere bosjes maken om uit te delen. Zo zit er toch nog een beetje schoonheid in snoeien ?.
Elke maand verstuur ik vanuit Her Delight een nieuwsbrief met daarin allemaal fijne inspiratie om bewust te leven en goed voor jezelf te zorgen. Wil jij als eerste op de hoogte zijn? Vergeet je dan niet aan te melden!